FIGURY

Przestrzenie geometrii wkraczające w intymność myśli postaci, zdają się być wypadkową jej działań w przestrzeni realnej. Czy są to trajektorie przebytych dróg, zwiedzonych miejsc, a może obrazują punkty emocjonalne zmaterializowane za pomocą wykresów, schematów i podziałów? Wyczekujące oczy napotykają spojrzenie widza. Czy znajdzie on w Tych oczach odpowiedź na nurtujące pytanie, kim jest ten na którego się czeka? A może czym jest to co ma nadejść? Podwojone odbicie postaci, naznaczone jest smutkiem, melancholią, zadumą. Być może nie ma już na kogo czekać.